De Sorbo-man brengt rozen rond |
|
|
|
|
 |
| 160 sec |
De Bierkreek kiest voor bijzonder, maar succesvol distributiemodel bij verkoop van biologische rozen
Hans van Hage is biologisch rozenkweker in een maatschap in Zeeuws-Vlaanderen. Zijn bedrijf De Bierkreek heeft gekozen voor een bijzonder afzetmodel. Naast een klein gedeelte verkoop aan huis en daarnaast online verkoop brengt hij zijn biologische rozen persoonlijk naar zijn tuincentrumklanten toe.
 |
Te duur
Hij zorgt bijna op wekelijkse basis dat de voorraad rozen in het tuincentrum op orde is, de kwaliteit goed blijft en het winkelpersoneel optimaal betrokken blijft bij zijn handel.
Het merchandisingmodel dat De Bierkreek hanteert, is in Nederland geïntroduceerd door Sorbo. Dit bedrijf had ooit tientallen zogenaamde merchandisers in dienst die van winkel naar winkel gingen en maar één ding deden: het Sorbo-schap gevuld houden. Zoiets doet Van Hage ook met zijn Bierkreek-schap, alleen is de schaal natuurlijk wat kleiner. Mijn eerste vraag aan Van Hage is natuurlijk: Dat kan toch nooit uit? Het is toch veel te duur om iedere keer weer die rozen uit te stallen op de eigen Bierkreek-tafel in het tuincentrum? Volgens Van Hage valt dat wel mee: 'Onze rozen worden goed betaald. En je moet natuurlijk wel een goede routing hebben. Als ik naar Intratuin Amsterdam ga, een van mijn trouwste aanhangers, kan ik meteen naar Haarlem en Zaandam en nog wat andere adresjes gaan. Maar het klopt dat het intensief is. Ik kwam eergisteren 's avonds om negen uur thuis en dan mag ik de volgende dag om zeven uur weer wegrijden.'
Voorraad
Van Hage's grootste probleem op dit moment is echter niet de werkdruk of de marge, maar zorgen dat hij voldoende voorraad heeft om zijn afnemers gelukkig te houden. Van Hage: 'Het gaat eigenlijk te goed. Dat zie je bij ons op het containerveld. Dat is nu al voor een groot gedeelte leeg. Ik hoop dat ik het hele jaar voldoende mooie planten kan leveren.'
Sinds een jaar heeft De Bierkreek de productie van geoculeerde rozen teruggebracht van 65.000 naar 20.000 rozen. Dat heeft mede te maken met de manier waarop Van Hage zijn rozen afzet: arbeidsintensief, wat betekent dat je niet onbeperkt rozen kunt produceren.Om die reden experiment Van Hage nu ook met het stekken van rozen. Stekken kan lang niet met iedere roos, maar heeft als voordeel dat je wat sneller een leverbare plant hebt. In de rozenhandel is de gebruikelijke doorloop dat je in jaar één oculeert op een onderstam, en dan aan het eind van jaar twee een leverbare heesterroos met blote wortel hebt. De meeste rozen die Van Hage uitlevert, worden in jaar drie opgepot in hoge zesliterpotten en pas daarna afgeleverd. Als je stekt, kun je minimaal een jaar besparen.
|
|
In de rozenhandel is het gebruikelijk dat je in jaar één oculeert en aan het eind van jaar twee een leverbare heesterroos met blote wortel hebt
| |
|
Pech
Als je het verhaal van De Bierkreek zo doorleest, zou je bijna denken dat alles rondom dit eigenzinnige bedrijf op rolletjes loopt. Dat is helaas niet het geval. De Bierkreek werd 20 jaar geleden opgericht door twee bevriende stellen: Eric de Milliano en zijn vrouw Geertje van der Krogt, en Hans van Hage en zijn vrouw Marianne Lundahl. Eric de Milliano en Geertje van der Krogt waren naast vennoten in de kwekerij ook eigenaar van de grond in IJzendijke in Zeeuws-Vlaanderen. In september 2018 kwam Eric de Milliano plotseling te overlijden. Dat zorgde niet alleen voor veel verdriet, maar ook voor veel zakelijke problemen rondom de herfinanciering van het bedrijf. Gelukkig is dat laatste allemaal achter de rug. Van Hage wil daar niet veel over zeggen, alleen dat de vennoten er met de bank niet uit zijn gekomen en dit op een andere manier geregeld is.
Water
Teelttechnisch het grootse probleem bij rozen kweken in Zeeuws-Vlaanderen is de beschikbaarheid van voldoende kwalitatief zoet water. Veel van het water dat via een boring wordt opgepompt, heeft een EC van 1,2 tot 1,3. Volgens Van Hage gaat dat nog wel voor het bewateren van de rozen op het veld, maar is dat funest voor de opgepotte rozen op het containerveld. Van Hage: 'We hebben het dit jaar even geprobeerd, maar het gevolg daarvan was dat de rozen stopten met groeien. We hebben in 2018 na veel wikken en wegen een boring laten doen. Hier in het gebied is het gebruikelijk om vanwege zoute kwel een zogenaamde horizontale boring te verrichten. Het water wordt dan opgepompt via een lange horizontaal lopende buis, die op ongeveer 8 meter onder het maaiveld ligt.' Het is volgens Van Hage altijd afwachten welke kwaliteit water je met een dergelijk boring krijgt. Uiteindelijk viel het tegen en Van Hage weet niet of hij met deze uitkomst de boring opnieuw zou laten uitvoeren.
Boven op alle ellende ging vorig jaar ook het waterbassin kapot waarin al het water dat van de daken komt opgevangen wordt. De rozen op het pottenveld moeten nu dus met duur drinkwater beregend worden.
|
|
| Er zijn nog geen reacties. |
Tip de redactie
|
