 |
| 99 sec |
Vorige week heb ik mijn vader begraven. Verdrietig, want ook al was de oude Harrie 97 jaren oud, hij hechtte nog steeds aan het leven en zal worden gemist door zijn zeven kinderen. Mijn vader had een prachtig leven achter de rug. Iemand zei: een feestje dat bijna honderd jaar heeft geduurd. Bij leven - en dat is natuurlijk het onderwerp van dit stukje - was hij boomkweker. Hij kwam uit een boerenfamilie, die wat bosplantsoen en populieren kweekte voor de eigen bossen, maar besloot al snel dat boomkweker zijn veel interessanter is dan twee keer per dag onder een koe hangen. Dat begon eigenlijk al net na de oorlog. Vervoer bestond amper, maar pa moest toch op zoek naar leveranciers. Dan ging hij maar op de fiets naar Zundert om daar leveranciers als Piet en Frans Dictus te bezoeken. Zundert was al snel niet meer ver genoeg, en pa, die nogal avontuurlijk was aangelegd, verlegde zijn grenzen naar het Oostblok: Hongarije, Bulgarije. Daar werden vooral de trend-trees van de jaren zestig gekocht: de bolacacia. En natuurlijk de bolvormige pluim-es Fraxinus ornus Meczek.
 |
De groei van het bedrijf - en we hebben het natuurlijk over Boomkwekerij Udenhout - ging natuurlijk parallel met de groei van de boomkwekerij in Brabant. Voor de oorlog stelde dat allemaal niet zoveel voor: een handjevol bedrijven in Haaren en een wat groter aantal in Zundert. Midden-Brabant had eigenlijk niets, op wat incidentele contracttelers na.
|
|
We mogen als mensheid en als sector best een stapje terug doen
| |
|
Dat zou anders worden. Door pioniers als mijn vader en internationale contacten kwamen er in die tijd steeds meer bedrijven. Met de boomkwekerij was geld te verdienen en bij tijd en wijlen zelfs goed geld. Natuurlijk bestond er in het begin nog een minderwaardigheidsgevoel richting het van oudsher belangrijkste kwekerijcentrum van Nederland: Boskoop, maar dat werd allengs minder. Het thema van de Regio In Beeld is dit keer samenwerken. Boomkwekers en samenwerken is aan de ene kant een lastig begrip. Een goede boomkweker is per definitie eigenwijs. Anderzijds kun je als sector alleen succesvol zijn als je samenwerkt. Niemand is in staat om een compleet sortiment te kweken. Niemand is in staat om al die disciplines waaruit een boomkwekerij bestaat onder de knie te hebben. Hoewel: direct na de oorlog was dat wel het geval. Boomkwekers waren in zekere zin nog zelfvoorzienend. Als je laanbomen kweekte, moest je je eigen onderstammen zaaien en je eigen veredelingen maken. Dat ligt allemaal achter ons. Boomkwekers zijn zich steeds meer gaan specialiseren en zijn superspecialist geworden. Ik voorzie dat ook hier de wal het schip gaat keren en dat lokaal kweken belangrijker wordt. Als mijn vader filosofeerde over de toekomst van de boomkwekerij dan was dat een toekomst die veel duurzamer was. Meer aandacht voor natuur. 'Alles heeft zijn plaats', was zijn mening. Als grondgebruiker moet je bijvoorbeeld zorgen voor een gezonde insectenpopulatie en een gezonde bodem. We mogen als mensheid en als sector best een stapje terugdoen.
|
|
| Er zijn nog geen reacties. |
Tip de redactie
|
